Tetebatu – Lombok 2

Natuurlijk hadden we van te voren goed nagevraagd of het wel verstandig was om een reis door Indonesie te maken tijdens de ramadan, maar de algehele mening was dat het zeker goed te doen moest zijn. Sommige restaurantjes zouden wellicht dicht zijn en nog een paar andere dingen maar gezien het feit dat onze reis niet alleen door Islamitisch gebied zou gaan, hadden we er goede hoop in. Onze eerste locatie Gili Menno was ook prima. Niks van de hele ramadan gemerkt.

Van Gili Menno trokken we over het eiland Lombok om een aantal dagen te verblijven in het prachtige Tetebatu. Als je in Lombok bent, zeker niet overslaan. Ik vond – en vind – dat echt een van de hoogtepunten van onze reis.

Echter (je wist dat er een maar aan kwam toch?) waar we dan weer geen rekening mee hadden gehouden waren de moskeeën… Tetebatu ligt relatief hoog, of althans het hotel waar wij in verbleven lag relatief hoog met uitzicht over een vallei…. Klinkt goed toch?

Geluid galmt echter door en vanuit een vallei weerkaatst het geluid aan alle kanten door de vallei heen. En in diezelfde vallei lagen – voor mijn gevoel in ieder geval – minstens een stuk of tien moskeeën.  En traditie getrouw doet elke moskee tijdens de ramadan extra zijn best. Dat betekende dat er volgens mij rond een uur of één’s nachts eentje ging loeien, dan weer eentje om drie uur en natuurlijk de ochtend om een uur of vijf ofzo. Ik heb het natuurlijk niet getimed maar wat een drama zeg… Door dat lawaai midden in de nacht sloeg de plaatselijke honden populatie ook nog eens aan en het gevolg was dat we geen oog dicht hebben gedaan. Vielen we net in slaap, begon dat ding weer te loeien.

Mocht je dus toevallig ook in de ramadan periode naar Tetebatu gaan dan zou ik toch een andere logeerplek uitzoeken. Wij verbleven in het Wisma Soedjono hotel in 2009. Prima locatie als je wat wandelingen in de omgeving wilt maken, want wat een pracht!

Ondanks ons gebrek aan slaap gingen we toch de volgende ochtend vroeg (we waren tenslotte toch wakker) met een gids op pad door de rijstvelden en dorpjes. Echt een hele fijne tocht en we deden dit via een andere route twee dagen achter elkaar. Een beetje vast ter been zijn is wel handig want het zijn smalle paadjes en flink glibberig dus naar beneden glijden is echt zó gebeurt (had ik al eens verteld dat ik heel onhandig ben? En nee, ik ben dit keer niet nat geworden..)

Te voet is nagenoeg de enige manier om in de afgelegen dorpjes te komen alhoewel een scooter huren waarschijnlijk ook goed te doen is. Maar doordat je te voet bent, hebt je veel meer aanspraak en voor je het weet heb je hele drommen kids achter je aan.. 😉 Sorry voor de overdosis foto’s!

 

Bewaren