Bukittinggi – Harau Valley

Ik ben best een schijterd als het aankomt op scooters en brommers moet ik bekennen, en zeker in Azië in het algemeen is het nou niet meteen mijn verkozen manier van reizen.

Dus… je kunt me mijn reactie misschien indenken toen we werden opgepikt met een motorfiets. Hoezo dan denk je wellicht… Nou het kunt is dat de groep was wandelen maar de wandeling bevatte nogal veel klimwerk en knie technisch niet verantwoord. Dus had Theo voorgesteld dat we dan opgepikt zouden worden door de gids (of meer de sidekick van de gids) en naar de lunch locatie zouden worden gebracht.

Goed idee, alleen die brommers…. Maar goed, wat doe je dan? Je stapt toch achterop want echt veel keus is er eigenlijk ook niet. En achteraf viel het mee. We zijn niet omgevallen en arriveerden in een geheel op de prachtige lunchlocatie.

De dag erna zou er een wandeling door de Harau kloof zijn en aangezien daar iets minder klim- en klauterwerk aan te pas zou komen, daar wel mee geweest.

Soms denk ik wel eens dat we af en toe een beetje blasé worden. Of misschien is dat niet het juiste woord. Maar na waterval nummer 25 ben je toch iets minder onder de indruk als bij waterval nummer 1. Ik vind het vreselijk om te zeggen maar het is gewoon een feit. Maar goed, de waterval was leuk, de wandeling ook en mijn knie heeft zich gedragen.

Dus…..