Azie
India: Taj Mahal
In een lang en ver verleden werkte ik nog voor een baas (dat lange en verre verleden is 7 jaar geleden, even voor the record) en moesten we regelmatig op zakenreis. Die reizen varieerden van Engeland, Turkije, Amerika tot Hong Kong. En dat was leuk. Niet het fenomeen zakenreis op zich want – zoals iedereen die al eens voor (kantoor) werk is weggeweest; het is voornamelijk hard werken en veel binnen in meetingrooms zitten. Maar ik probeerde het altijd zo in te plannen dat de reis niet alleen over zaken ging. Dus als het vlak bij een weekend was, bleef ik een paar dagen langer. Ging dat niet, dan ging ik een paar dagen eerder. Mijn baas vond dat niet erg, want tickets waar het weekend bij zat inbegrepen waren vaak goedkoper en dus betaalde de baas de extra hotelkosten er vaak ook nog bij. Geen slechte deal.
Ik werkte in die tijd voor de afdeling promo van Nike. Dat hield in dat wij verantwoordelijk waren voor de logistiek voor evenementen zoals de Tour de France, Olympische Spelen, Rugby worldcup enzovoort. De fabrieken waar we mee werkten lagen veelal in Azië en er waren in die tijd regelmatig problemen omdat ze niet begrepen waarom wij maar drie shirtjes wilden hebben ipv de 3000 voor retail. Kostentechnisch natuurlijk heel onvoordelig. Dus ik had het wilde plan opgevat om samen met mijn favoriete collegaatje naar de fabrieken in Azië te gaan en ze uit te leggen wat promo nou eigenlijk inhield en waarom wij echt heus waar die paar shirtjes dringend moesten hebben. Nou ja het echte plan was wat ingewikkelder maar daar wil ik jullie niet mee vervelen.
Ik legde het plan aan mijn baas voor en ze zei (min of meer tot mijn verbazing) ja. We mochten twee weken naar Sri Lanka, Thailand en India om met de fabrieken te praten en presentaties over promo te geven… Vervolgens waren Sarah en ik heel druk met het uitzoeken hoe we her en der nog een beetje extra tijd konden snoepen om wat van het land te zien. De eerste bestemming bedachten we India. Het was pasen geloof ik dus we konden vier dagen eerder vertrekken en de Taj Mahal gaan bekijken voor we naar Mumbai gingen en daar netjes moesten vergaderen. Het beleid van Nike in het buitenland is om in goede hotels te gaan zitten. Dus een hostel hoef je niet mee aan te komen en ach, het was ook geen straf om in het Taj Mahal hotel in New Delhi te moeten slapen. Deze moesten we wel zelf betalen uiteraard maar al met al was het een redelijke deal voor een weet ik veel hoeveel sterren hotel.
En dan kom je aan in India en zit je meteen in een cultuurshock. Wat een drukte! Wat een mensen! Wat een lawaai… Koeien op straat, mensen op straat slapend onder een vuilniszak… Je weet wel dat het gebeurt maar het is best heftig om er dan ineens middenin te zitten.
We hadden gepland om een dag naar de Taj Mahal te gaan en omdat het van Delhi best een eindje is naar Agra hebben we een chauffeur geregeld. In India een stuk betaalbaarder als in Europa.
En natuurlijk hadden we een voorstelling van The Taj maar om eerlijk te zijn had ik me voorbereid op een teleurstelling. Een gebouw dat je al overal hebt gezien op miljoenen foto’s en op tv… dat moet dan toch wel een soort van ‘ o, ok is dat het nou’ moment opleveren. Nou niet dus. Het is zo’n indrukwekkend gebouw dat je niet anders kunt dan met je mond vol tanden staan staren. Het verhaal van de Taj mahal is natuurlijk ook al een apart liefdesverhaal.
De Taj Mahal is een mausoleum opgericht voor de 3e vrouw, Mumtaz Mahal, van Mughal Emperor Shah Jahan. Zij stierf tijdens de geboorte van hun 14e kind. De bouw begon in 1632 en was pas in 1653 (ongeveer, ik was er niet bij..) klaar. En iedereen kent natuurlijk het beroemde witte gebouw maar in feite zijn het veel meer gebouwen die om en rond het pronkstuk staan.
Om ook iets te horen over de geschiedenis hadden we een gids gehuurd bij de ingang en we hadden er eentje hoor. Hij zei dat hij een heel belangrijk man was en wij dachten; ja tuurlijk, maar uiteindelijk leek het er wel erg op want hij kreeg alles voor elkaar. Andere gidsen lieten hem (en ons dus) voor, hij deed dingen die de anderen niet mochten doen. Kortom het was een typetje…
Hoe dan ook, we waren heel blij dat we de lange rit van Delhi naar Agra hadden gemaakt en hoewel we ook nog heel graag naar Varanasi hadden gegaan was daar simpelweg geen tijd meer voor. Nu moet ik Tom nog overtuigen dat India echt de moeite waard is om te bekijken want daar is hij nog niet van overtuigd!
