Alleen op reis door Susan Aretz
Susan op reis
In de serie alleen op reis dit keer het verhaal van Susan Aretz. Bekend van de site Susanaretz.nl
De eerste keer
De allereerste keer dat ik solo op vakantie ging was ik een jaar of 23. Mijn relatie was op de klippen gelopen, ik woonde weer alleen maar wilde wel weg. Dus pakte ik mijn rugzak en vloog (voor het eerst vliegen ook!) naar de Griekse eilanden. Onze buurvrouw ging daar ook altijd alleen naar toe en haar verhalen klonken geweldig.
Behalve een ticket had ik niks geboekt. Mega avontuurlijk. Het was ook echt te gek. Het gevoel van vrijheid, gaan en staan waar je kunt. Let wel, dit was in het pre mobiele tijdperk. Dus een hike alleen doen en dan verdwalen op het heetst van de dag betekent dat je creatief moet zijn. Dat haalt ook meteen het beste in je naar boven trouwens. Nooit geweten hoe veel ik alleen kon en hoe lekker ik het vond.
Instinct
Je instinct volgen is een tweede leerschool geweest. Dus ja, als je nieuwe mensen ontmoet is dat echt heel leuk. Als je instinct zegt dat iets niet klopt is dat zo en dan handel je daarna. Maar het was ook te gek om zo veel mensen uit zoveel landen te ontmoeten. Je staat veel meer open voor contact met andere mensen, dan wanneer je samen reist.
Hoewel deze eerste solo vakantie inmiddels bijna 25 jaar geleden is, ga ik ook nu (met een man en kind thuis) nog met enige regelmaat alleen weg. Geen weken meer, maar toch vaak een aantal dagen. Om even weer alleen mijn eigen keuzes te hoeven maken. Om even niet in zorg-modus te staan. Nu ga ik meestal naar een stad, zodat ik kan kiezen waar en wat ik wil eten, er musea voor handen zijn en ik lekker rond kan wandelen zonder plan. Het niet hebben van een plan vind ik eigenlijk nog altijd het allerlekkerste aan alleen reizen. Juist omdat mijn leven verder zo gestructureerd is.
Begin met kleine stapjes
Ik hoor vaker dat mensen het niet aandurven om alleen te reizen. Vraag je dan vooral af wat het ergste is dat je kan overkomen… Begin met een dag alleen op stap, gewoon in Nederland. Of ga een weekendje weg, als langer nog te eng is. Maar doe het gewoon. Je reis afbreken en naar huis komen (ook dat is me al eens gebeurd) kan namelijk altijd nog. Wil je niet alleen uit eten, neem een boek mee. Of bestel iets en eet het op je hotelkamer op. Ik eet meestal uitgebreid ergens tijdens de lunch en haal dan ’s avonds iets af of laat het bezorgen.
Elke dag een feestje
Eigenlijk vind ik er alleen maar voordelen aan zitten, aan alleen reizen. Het is gewoon iedere dag jouw feestje. Op het moment dat je het zo kunt zien is er volgens mij geen plek op de wereld waar je niet alleen naar toe zou kunnen. Respect hebben voor de plek waar je naar toe gaat moet je toch hebben, of je nu samen of alleen reist.
Zou ik mijn eigen dochter alleen laten reizen? Absoluut. Op jezelf kunnen zijn maakt je steviger als mens, vindingrijk, alleen kunnen genieten is een basis om dat samen te kunnen. Dus 100% ja. Maar ze is gelukkig pas 10, dus ik kan nog fijn even wat jaren aan het idee wennen ?
Wil je alle verhalen lezen van de solo reizigers? Check dan hier alle posts.
