Thailand
De lokale markt in Chiang Mai
Lekkers proeven in Chiang Mai
Onze gids Laa keek ons aan alsof ze water zag branden… ‘Wat? Jullie willen niet naar het drielanden punt? Liever met mij naar de lokale markt??” Het was duidelijk dat ze zich af vroeg of we soms iets te enthousiast van het een of ander hadden gesnoven maar we bevestigden haar vraag. We wilden niet naar het drielanden punt want ja daar ga je heen voor een extra stempel in je paspoort. Maar een stempel zonder dat ik er echt geweest ben zegt me eigenlijk niet zoveel.
We waren al vier dagen met Laa op pad en we wisten dat ze die middag eigenlijk op tijd thuis wilde zijn, want het was vlak voor Loy Krathong. Had ze ons naar het drielandenpunt moeten rijden en weer terug dan was ze laat thuis gekomen. Dus heel veel moeite om haar over te halen hadden we niet. En wat was dat leuk!
Markten hebben altijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me als ik in het buitenland ben. De versmarkt dan he, niet de markt met kleding of andere rommel. Vlees, vis, groente en fruit, dat zijn de markten waar ik warm voor loop. Maar normaal loop je eroverheen, je verbaast je over alles dat uitgestald ligt maar sommige dingen koop je niet. Neem nou van die mysterieuze bamboe pakketjes die her en der in Azie worden aangeboden. Hartstikke leuk maar wat zit er in vredesnaam in?
We leerden al snel van Laa dat er meerdere soorten zijn. In eentje zit rauw vlees. Gegarandeerd om je ziek te maken mocht je dat willen gaan eten. Maar in een andere, die Laa voor ons kocht, zat heerlijk zoete banaan en kokos… Ik had het verschil niet gezien tot ik het opengemaakt had! (wat dan ook wel weer een grappig effect was geweest)
Om ons heen was het een drukte van belang. Mensen liepen links en rechts voorbij, duwden ons ongeduldig aan de kant. Logisch, want als je je dagelijkse boodschappen aan het doen bent, zit je niet te wachten op die dikke Europeanen die de weg blokkeren! Links werd het haar van dikke varkenspoten afgeschraapt, rechts werd een vis vakkundig van ingewanden en schubben ontdaan en recht voor ons uit, een beetje in het donker onder een afdakje stond een laag kraampje met allemaal oranje bordjes. Oranje bordjes met … ja met wat eigenlijk. Laa begon al te giechelen en trok ons dichterbij. Sprinkhanen!! In een onbezonnen moment had ik – toen we nog veilig thuis waren en het niet zo eng leek – gezegd dat ik absoluut zeker een sprinkhaan zou gaan eten in Thailand. Dus Tom lachtte al betekenisvol naar me en voor ik er erg in had zat de man van het kraampje ook in het complot en kreeg ik een sprinkhaan in mijn handen geduwd.
Hij was niet groot, maar zag er wel echt uit als een sprinkhaan (ja duh..) compleet met vleugels en pootjes. Ik kon er natuurlijk niet meer omheen dus het ding ging mijn mond in. Was het lekker? Nou eigenlijk gewoon een beetje een zoute hap. Met pootjes en vleugeltjes die in je keel blijven hangen. Laa had even verzuimd te vertellen dat je die er normaal even afpelt voor je hem opeet…. Ha! Maar mission accomplished!
Een klein stukje verder verkochten ze een soort curry gedecoreerd met mega kevers. Laa pakte er eentje, haalde behendig vleugeltjes en pootjes eraf en hop in de mond. Ieder zijn ding denk ik dan maar. Ik weet dat het hier momenteel ook een ‘hype’ is (of ze willen dat het een hype wordt) maar ik kan me niet voorstellen dat het eten van insecten ooit een hele populaire bezigheid wordt. Maar goed, wie weet is het over een paar jaar wel het nieuwe superfood.
