Moeder er zit een spin in mijn hut! – Tortuguero, Costa Rica

De locatie waar we sliepen was prachtig. Aan de rivier, midden in het park Tortuguero en er stonden vier of vijf hutjes op palen vlak bij de rivier. Het was mijn eerste ‘primitieve’ reis naar het mooie Costa Rica. En ook nog eens de eerste nacht in de jungle.We zitten in het jaar 2001. Toerisme in Costa Rica was er wel, maar nog niet zo wijdverspreid als tegenwoordig en de accommodaties waren wat eh.. meer basic als nu. En dat is prima. Ik kan tegen basic. Dacht ik.

Tom en ik kregen onze hut toegewezen. De derde hut vanaf het water. En nee, ik had er heus niet zoveel van verwacht maar toen ik de deur openzwaaide en we alleen een bed zagen met een klamboe en vooral heel veel kieren en gaten moest ik toch even slikken. Ok, midden in de jungle, hut met gaten. Dan weet je al ongeveer wat dat kan betekenen. We haalden alleen de broodnodige zaken uit onze rugzakken en deden ze weer hermetisch dicht in een poging om de beestjes buiten te houden. Het begon te schemeren dus tijd voor een borrel in het ‘restaurant’. Onze lodge was een familielodge. Vreselijk lieve mensen, die heerlijk konden koken. Niet dat je een keuze had want behalve dit was er in de wijde omgeving niks. Het dorp Tortuguero zelf lag een heel stuk verderop aan de andere kant van de rivier.

We zaten met een groepje bij elkaar en naarmate de schemering viel en de biertjes rijkelijk vloeiden werden de verhalen sterker. Tom en Peter realiseerden zich op gegeven moment dat de zaklantaarns nog in de hut lagen dus de mannen gingen die ophalen, om niet veel later terug te keren.

‘Er loopt een hele kudde mieren door de kamer,’ begon Tom. Mieren. Ik kan mieren aan, dacht ik nog. ‘En kakkerlakken. O en er zit een vogelspin bij Peter en Mary in de hut.’ Er volgde nog een hele rij van beesten die in de hut zouden zitten en het was wel duidelijk dat ze me zaten te stangen. Maar toch…. Er kwam een moment dat we moesten gaan slapen dus ik liep stevig gearmd met Tom over het smalle pad naar de hutten. Tom scheen met zijn zaklantaarn over het gras. Grote ogen staarden terug. Mijn hart begon even sneller te kloppen. Krokodillen? Nee, gelukkig waren het reuze padden, die hier in grote getale op het gras zaten te zitten. De lichtknop van de hut hebben we maar niet aangeraakt. Daar was het een drukte van belang met – inderdaad – die mierencolonne, die heen en weer aan het rennen was. Om eerlijk te zijn heb ik niet gekeken wat er nog meer zat. Ik heb me uitgekleed, ben in bed gestapt met de zaklantaarn, heb de klamboe aan alle kanten zo goed mogelijk ingestopt en ging vervolgens met bonzend hart liggen luisteren naar de geluiden van de jungle.

Ik denk dat ik nog geen tien minuten lag of ik moest plassen. Ik schudde Tom wakker. “Ik moet plassen.”

“Hoezo? Wil je dat ik met je meega?” Vroeg hij slaperig. Ik wilde natuurlijk ja zeggen, maar dat was dan ook weer mijn eer te na, dus ik mompelde iets van ‘nee, laat maar’ en begon het ritueel van uit bed stappen. Eerst mezelf uitgraven uit de klamboe, dan schoenen uitkloppen, iets fatsoenlijks aantrekken (uitkloppen!) en met knikkende knieën naar buiten stappen. Eerst vanaf de balustrade even checken of er geen kaaiman op de loer lag, trappetje af, naar het toiletgebouw rennen.

En dat was natuurlijk de enige plek waar nog licht scheen. De enige plek waar het een drukte van belang was met kikkers, kevers, padden, kakkerlakken, muggen en alles wat er verder nog meer rondvliegt in de jungle. Ik denk dat ik nog nooit zo snel geplast heb. Weer terug gerend, bed weer ingekropen. Pfieuw…

Ik moest die nacht nóg drie keer naar het toilet. Puur van de stress. Ik hoef denk ik niet te vertellen dat ik niet goed heb geslapen. En om een uur of vier begonnen de brulapen vlak boven ons hoofd een koortje…

Bij daglicht ziet alles er dan weer heel anders uit. Dan vraag je je af waar je je in vredesnaam druk over hebt gemaakt. En die eerste nacht… het was meteen mijn vuurdoop. De nachten erna heb ik als een roosje geslapen, schudde ik de kakkerlakken van mijn arm af (als ze daar toevallig landen) en bestudeerde ik een vreemde kever onder de (koude) douche.

Waaruit dan maar weer blijkt dat alles went! Ja, zelfs creepy crawlies in de jungle…