Als ik op reis ben vind ik het heerlijk om mensen op de foto te zetten. Dat is een groot gedeelte van de lol. Niet in elk land overigens. Er zijn genoeg landen op de wereld waar mensen het niet waarderen als hun portret wordt genomen. Ik laat het in zo’n geval gewoon achterwege en concentreer me op het eten, de landschappen, de steden enzovoort. Genoeg moois te zien.
Azie vind ik daarom alleen al een fijne regio, want de meeste mensen daar vinden het geen probleem om op de foto te gaan. Sterker nog, ze vinden het maar wat leuk als je een portret van ze wil maken. Dat levert dan ook weer hilarische momenten op, maar niet noodzakelijkerwijs de beste foto’s… Aan geposeerde foto’s heb ik een hekel. Misschien dat ik daarom wel zo graag naar een markt ga. Op de markt is iedereen druk en heeft geen tijd om uitgebreid te gaan poseren. Ik vraag of ik een foto mag maken, zij knikken ja (of schudden nee) en vervolgens wordt er nagenoeg altijd weer aan het werk gegaan. Want de klanten die wachten niet tot ik klaar ben. Ideaal dus om actie portretten te maken.
Kinderen zijn ook een gewild onderwerp. Ten eerste hebben ze niet de gêne die volwassenen wel hebben (soms) en die onbevangenheid maakt ze ideale fotomodellen… Of ze trekken zich niks aan van je camera of ze doen maffe dingen en ook dat is dan weer leuk.
Hier mijn tips voor het fotograferen van mensen op reis!
- Kom niet aan op een locatie om vervolgens die enorme lens in iemands gezicht te duwen. Het werkt vaak vele malen beter als je eerst een praatje met iemand aanknoopt. Op het moment dat je onderwerp zich op zijn of haar gemak voelt komt dat de foto alleen maar ten goede.
- Fotografeer mensen in hun ‘natuurlijke’ omgeving. Aan het werk, op de markt, in hun dagelijkse bezigheden. Dat zijn – voor mij – vaak de beste plaatjes
En zelfs als ze dan misschien toch een beetje verlegen lachen, is dat minder storend als een frontaal portret. Als je merkt dat iemand zich er ongemakkelijk bij voelt, doe dan je camera weg. Daar schiet niemand iets mee op. Jij niet en je onderwerp al helemaal niet.
- Het voordeel van een digitale camera is natuurlijk dat je meteen het resultaat kunt laten zien. Vooral kinderen vinden dat gewéldig.
- Als je beloofd om een foto op te sturen naar de geportretteerde, doe het dan ook. Ik weet dat het makkelijk is om het te vergeten en ik heb me daar ook schuldig aan gemaakt maar het is een klein gebaar en zorgt ervoor dat degene ná jou net zo onbevangen wordt tegemoet getreden.
- Probeer zoveel mogelijk om mensen niet in het felle zonlicht te fotograferen. Midden op de dag in de open lucht is niet ideaal voor wat voor fotografie dan ook, maar voor mensen is het nog eens extra onaantrekkelijk. Harde schaduwen, dicht geknepen ogen.
- In een enkel geval kan het gebruik van een flitser uitkomst brengen om harde contrasten iets op te lichten. Ik ben er geen voorstander van maar soms kan een klein invulflitsje wel heel fijn zijn. Nu heb ik geen flitser op mijn camera zitten en neem het ding eigenlijk nooit meer mee, maar in het verleden heb ik daar nog wel eens gebruik van gemaakt
- In lastige omstandigheden – zoals een indoor markt – zet ik mijn camera vaak op de handmatige stand. Dat klinkt misschien tegenstrijdig maar als ik in een ruimte ben met lampjes, donkere stukken en bewegende mensen, dan raakt een camera snel van slag en krijg je soms te lichte, dan weer te donkere foto’s. Door een gemiddelde waarde te nemen en die handmatig in te stellen heb je daar veel minder last van. Probeer het anders eens op een rustig moment ergens en je zult zien dat het uiteindelijk alleen maar makkelijker is.
- Wees niet bang om je iso omhoog te gooien. Ik fotografeer altijd op de laagst mogelijke iso stand die de situatie toelaat. Bij zonnig weer buiten is dat iso 50, maar ’s morgens vroeg op een overdekte markt kan dat ook gerust iso 6000 zijn. Nu is het wel zo dat de hoeveelheid ruis in je camera bij hoge iso soms teveel is. De regel is; hoe ouder je camera, hoe erger dat effect is. Een compact camera zal er ook veel meer last van hebben als een spiegelreflex. Probeer voor je op reis gaat uit hoe hoog jij nog kunt gaan met je iso. Dan weet je wat je kunt verwachten en kom je niet voor vervelende verrassingen te staan als je thuis komt.
- Hoewel ik voor closeup portretten op een markt vaak toestemming vraag van tevoren doe ik dat niet altijd. Soms ben ik zover weg dat het onzinnig is om het eerst aan iemand te vragen. Ik heb een flinke telelens die perfect is voor onopgemerkte foto’s. Dat blijven toch wel mijn favorieten. Ook erg leuk om je reisgenoten op de gevoelige plaat mee te zetten trouwens!
Het is ook vaak handig om met zijn tweeën te zijn. Omdat Tom niet fotografeert kan hij vaak met iemand een praatje aanknopen, terwijl ik dan foto’s kan maken, zonder dat iemand zich verlegen gaat voelen. Werkt vaak fijn.
