Komodo – Indonesie

Een van de hoogtepunten van onze reis door Indonesie in 2009 was de tweedaagse boottocht naar Komodo. Iedereen (toch?) heeft wel eens gehoord van de wereldberoemde Komodo dragons en hoe deze prehistorische reptielen levensgevaarlijk zijn. Mocht je niet weten hoe een Komodo eruit ziet dan is er aan het eind van deze post een filmpje van National Geographic die je laat zien wat een monsters het zijn.

Hoewel het hoogtepunt van de twee daagse tocht natuurlijk de ontmoeting met de Komodo’s zou zijn, de hele bootreis zelf was ook geen straf. Het was prachtig weer en de tocht vanaf Bima (Sumbawa) liet prachtige vergezichten zien en we zijn een aantal keer gestopt op een mooi verlaten strandje of op een plek waar we konden snorkelen. (Nemo gezien!)

De boot was natuurlijk niet luxe en de slaapplaatsen lieten toch wel wat te wensen over. Niet zozeer omdat het klein was of vies maar simpelweg doordat de stank van de diesel niet te harden was in het warme en benauwde onderdek. Tom en ik besloten dus al snel dat we de nacht doorgingen brengen aan boord. Buiten op het dek. En nee, ik heb niet echt lekker geslapen maar ik gok beter als binnen! Prachtige sterrenhemel, maar hoe snel het licht wordt ineens! Net alsof iemand het lichtknopje aanzet. Zo snel als het donker wordt ’s nachts zo snel wordt het ook weer dag.

Op Komodo zelf mag je natuurlijk niet rondlopen zonder begeleiding, al moet ik zeggen dat die rangers met hun houten stokken me nu ook niet meteen veel vertrouwen inboezemden… De grootste hagedis ter wereld tegen een houten stok… Wie zou het winnen denk je? De Komodo is zo gevaarlijk omdat één beet vaak al dodelijk is. Niet meteen maar in hun speeksel zit een soort levensgevaarlijk cocktail van bacterieen en andere giftige dingetjes waardoor vroeg of laat een prooi het loodje legt. En ze hebben geduld want ze sjokken rustig een paar weken achter een buffel aan tot het arme beest bezwijkt aan zijn wonden. Fijne reptielen dus die komodo’s. Het eerste dat we zagen was een kenmerkend spoor van een komodo. Nog vers dus ze waren in de buurt. Natuurlijk voelden we ons heuse ontdekkingsreizigers terwijl we het eiland over werden geleid op zoek naar Komodo’s.

Dat we ze hebben gezien kun je aan mijn foto’s zien.. 😉 En ze zijn zo bedriegelijk rustig, maar toch gaat er een vreemd soort dreiging van die beesten uit. Alsof ze elk moment dat luie laten gaan en naar je toe komen rennen. Dan ben je blij met een grote telelens hoor! Natuurlijk weten de rangers precies waar de komodo’s over het algemeen hun plekjes hebben dus de kans dat je er geen een ziet is niet zo groot. Indrukwekkend was het zeker en het eiland zelf is ook leuk om overheen te wandelen.

Het kan zijn dat je dan ineens geritsel in het struikgewas hoort… Dat overkwam ons en dan is het toch wel even schrikken als er ineens vlak bij zo’n komodo de struiken uitstapt. Niet dat hij/zij ons ook maar een blik waardig achtte maar wij deinsden allemaal in respect achteruit. Onze groep was in twee gesplitst om het overzicht voor de rangers te bewaren en groep twee had een spektakel gezien van parende komodo’s. Die kwamen terug met prachtige foto’s van dichtbij, wij hebben vooral slapende komodo’s gezien. Tja, je kunt niet alles hebben zeggen ze he..

Maar ben je op de Sunda eilanden dan is het zeker een aanrader om een bezoek te brengen aan het park. Want geloof me als ik zeg dat een komodo in het echt zien toch echt anders is als op tv!