La Villa, Alta Badia

Mijn ervaringen met vakanties in Italië blijven een beetje steken bij toen ik een hele tijd geleden een keer rondreed door Italië. Via Florence belandden we toen in Trentino, waar we na een hevige regenbui niet alleen de tent, maar ook het land uitdreven en we onze tent in Oostenrijk in de zon te drogen hingen. Ik heb echter wel een soort van liefde voor Italië en toen ik voor Paper Travels op persreis mochten met Sky Alps stond mijn koffer bij wijze van spreken al klaar in de gang.

Sky Alps

Mijn ervaringen met de feestelijke inhuldiging van de eerste vlucht van Sky Alps op Rotterdam en de mooie vlucht daarna naar Bolzano heb je waarschijnlijk al gelezen. En nadat we in Bolzano waren aangekomen werden we in een luxe bus vervoerd naar La Villa. (Alta Badia regio)

De Dolomieten – Alta Badia

De Alta Badia regio ligt midden in de Dolomieten. Dit is Unesco Werelderfgoed gebied. En dat is begrijpelijk want het is een adembenemend mooi gebied. En niet alleen omdat het op hoogte ligt. De Dolomieten worden ook wel de Bleke Bergen genoemd en danken hun naam aan de geoloog die aan het einde van de 18e eeuw ontdekte dat ze uit magnesiumhoudend kalksteen bestaan. Door de vormen van de bergen met verticale wanden tot wel 1600 meter en diepe kloven van wel 500 tot 1500 meter en veel verschillende rotspieken maakt het dit tot een uniek gebied. Er zijn bergtoppen met meer dan 3000 meter hoogte en ondanks de relatief lage hoogte zijn er ook eeuwige sneeuwvelden en kleine gletsjers. Heel apart is dat de bleke rotsen door de zon bij opkomst of ondergang mooie warme kleuren aannemen. Waardoor het helemaal net een schilderij wordt.

La Villa

La Villa is een dorp gelegen in het centrum van Alta Badia en ligt op 1433 meter boven zeeniveau. Het dorp wordt omringd door de natuurparken Puez-Odle en Fanes-Senes-Braies. Onder de wintersporters is het dorp vooral bekend om de Sella Ronda piste en de Gran Risa waar één keer per jaar de reuzenslalom voor heren van de Alpine Ski World Cup plaats vindt. En in de zomer van 2022 is daar de fietsmarathon langs de mooiste passen van de Dolomieten, de Maratona dles Dolomieten. Bij de eerste editie in 1987 deden er 166 wielrenners mee, maar nu is het evenement al uitgegroeid tot ruim 30.000 aanmeldingen, waarvan er volgend jaar maar 8000 van mee mogen doen.

Wat te doen

Omdat ik skiën niet meer aandurf, was ik nieuwsgierig naar de andere bezigheden die je in dit gebied kunt doen. Na een heerlijk ontbijt in Hotel Antines heb ik de wandelschoenen aan gedaan en bedacht om maar lekker rond te gaan lopen. Vanuit het hotel had ik een mooi kerkje gezien dus dat was mijn eerste doel. Af en toe is het best een steil klimmetje, maar doe je dat op je eigen tempo is dat geen probleem. Onderweg kwam ik verschillende route bordjes tegen voor wandelingen. En er zijn vooral in de zomer verschillende hikes die je er kunt maken door het prachtige gebied. Ik ben die dag na de lunch ook nog aan de andere kant van de berg gaan wandelen en dat bracht mij ook op mooie paden langs een klein riviertje.

Met paard en wagen/slee

Via het hotel konden we voor de tweede ochtend een ritje regelen met een slee voortgetrokken door twee paarden. Op een afgesproken punt werden we opgepikt door menner Erich en zijn span paarden. We zagen ons al sleeënd door de sneeuw gaan, maar helaas zaten er wielen onder de kar. Lichtelijk teleurgesteld stapten we in. Toch wel weer opgevrolijkt door de klingelende belletjes van de paarden. Aangenaam verrast werden we toen we wel de sneeuw in gingen en Erich aan een hendel draaide en de wielen verving door twee glijders. Dat was wat we bedoelden! We maakten een mooie tocht van drie kwartier en konden genieten van de omgeving vanuit een ander standpunt. Erg leuk om te doen.

Rifugio Lee

Na het ritje met de slede pakten we de bus naar het volgende dorpje, Badia. Busvervoer is prima geregeld, dus ook als je langer in La Villa verblijft kun je naar naburige dorpjes om daar een wandeling te maken. Vanuit Badia pakten we de skilift naar Santa Croce. Daar hadden we afgesproken om te lunchen met de groep die aan het skiën was.

We streken neer bij Rifugio Lee. Dit restaurant zit hier al sinds 1961 en is onlangs volledig vernieuwd. Buiten is een groot terras met zicht op de Dolomieten, maar ook binnen kun je prima vertoeven. Ze serveren er verschillende lokale gerechten. Maar er staan ook gastronomische gerechten op de kaart. Ik had een overheerlijke torteloni met kaas, maar ook de ravioli die bij mijn medereizigers op het bord lag zag er fantastisch uit. Ze moeten wel even hun website verfrissen, want het ziet er nu zoveel beter uit. Want als je de foto’s op de website ziet, denk je waarschijnlijk, ik sla even over en dat zou zonde zijn, want ik vind dit echt een top plek.

Santa Croce

Na de lunch neem ik de skilift naar het volgende punt op 2045 meter hoogte. Daar staat namelijk een klein kerkje waar ik graag naar toe wil. Dit bedevaartsoord dateert uit 1718. Men denkt dat door de moeilijke levensomstandigheden de christenen deze plek als gebedsplaats hebben gebruikt om bij te komen en waar ze zich weer konden opladen met hernieuwde energie. Ook nu nog worden er Heilige Missen opgedragen. Naast de kerk is er ook een restaurantje waar je de beste Kaisersmarren van de regio kunt eten, maar na de overheerlijke maaltijd bij Lee, paste dat er niet meer bij. Ik loop er even rond en geniet van het uitzicht op de bergen voordat ik weer in de lift naar beneden stap.