Verrassend Java

Het is eigenlijk best gek maar op de een of andere manier had ik altijd het idee dat Java het minste leuk zou zijn van de Indonesische eilanden. Niet dat ik ze allemaal gezien heb maar toch wel een paar. En Java trok me gewoon nooit zo. Geen idee waarom en nu ik er geweest ben begrijp ik al helemaal niet meer waarom. Want Java heeft mijn hart wel een klein beetje gestolen. En eigenlijk hebben we er nog steeds niet zoveel van gezien want drie dagen Java is natuurlijk veel te weinig. Dat snapt iedereen wel. Het grappige was dat direct bij aankomst in Yogyakarta het verschil met Sumatra opviel. Sumatra is chaotischer, minder netjes. Java – of in ieder geval het stukje dat wij hebben gezien – is netter, beter gestructureerd en vooral vriendelijk.

Prambanan

We begonnen onze trip in Yogyakarta en bezochten als eerste de Prambanan tempel. Door de recente aardbevingen (nou ja ik geloof in 2006 dat het hier was) is een gedeelte van de tempel wel behoorlijk beschadigd maar er word hard gewerkt om dit weer te herstellen. Prambanan is niet mega groot, maar wordt door velen wel de mooiste tempel van Indonesie genoemd. Het deed me een beetje denken aan Angkor Wat, maar dat kwam waarschijnlijk door de kleur van de stenen. Het is de moeite waard om hier te blijven tot de zonsondergang want als je geluk hebt kleurt de hemel prachtig roze! Heel bijzonder om te zien.

Borobudur

Natuurlijk met stip de bekendste tempel van Java is de Borobudur. We hadden hier een beetje pech want er was de dag dat wij er waren een marathon geweest, die net was afgelopen en het was ook nog eens een nationale vakantiedag. Met als gevolg dat we de tempel moesten delen met een heleboel groepen schoolkinderen. Grappig genoeg waren wij met ons groepje ongeveer de enige blanke toeristen die er waren, dus ik denk dat wij vaker op de foto zijn gegaan dan de Borobudur zelf. Bovendien hadden de schoolkids als opdracht hun engels te oefenen door toeristen aan te spreken. Je snapt hem vast al: we hebben wel heel veel gesprekjes gevoerd met schoolkinderen. Haha.. Maar goed, het was dus druk en een foto maken zonder mensen erop nagenoeg onmogelijk maar toch gelukt!

Als je naar de Borobudur wilt gaan dan is het de moeite om ’s morgens vroeg te gaan of aan het einde van de dag want de omgeving is echt prachtig! De tempel ligt hoog en bestaat uit verschillende verdiepingen waardoor je een ongelofelijk mooi uitzicht hebt over de oomgeving. Dat kun je gedeeltelijk wel terug zien in de foto’s, al had het nog mooier geweest met beter licht. Nu waren we er net na het middaguur als ik me goed herinner.

Ondanks de mensen en ondanks de hitte en ondanks het minder mooie licht vind ik het toch een aanrader. Je kunt hoe dan ook natuurlijk niet naar Yogyakarta gaan en dan de Borobudur overslaan. Toch?

Sight seeing Yogyakarta

De volgende dag was het tijd om de stad zelf wat beter te bekijken en dat deden we met een becak. (spreek uit: beesjak) We bezochten het paleis van de Sultan, het waterpaleis (Taman Sari) en mijn favoriet Jalan Malioboro. Het paleis van de sultan wordt nog steeds bewoond door de 10e sultan en is een aanrader als je van historie houdt. De gebouwen zijn goed onderhouden, al is het jammer dat je niet overal in kunt. Logisch wel aangezien de sultan er nog woont, maar toch… Het waterpaleis is een mooie plek maar echt heel veel water is er niet meer te vinden. Toch de moeite waard van een kort bezoekje.

Jalan Malioboro

Vooraf had ik gemengde berichten gelezen over deze straat. De een vond het helemaal niks, de ander vond het een absolute aanrader. Of het wat voor jou is, zul je dus helemaal zelf moeten ondervinden… 🙂

Ik vond het geweldig. Ja het is toeristisch, of althans je vind er allerlei souvenirs maar er zijn ook genoeg andere dingen te vinden. Het leukste schijnt het te zijn als je er ’s avonds laat heen gaat want dan is het één groot eetfestijn, maar helaas hadden we daar geen tijd voor. Maar ook overdag vind je er de nodige eetstalletjes. Loop vooral ook de zijstraatjes in want daar vind je de meeste leuke dingen. Ik proefde er es dawet en besloot dat ik de saté Usus (ingewanden dus) toch maar oversloeg.. Es dawet is een soort drank met pandan en kokos. En best lekker. Zoals veel desserts en drankjes hier zit het vol met suiker maar ik vond deze wel grappig. Ik stond er naar te kijken en kreeg van de man achter het stalletje een glas aangereikt om te proeven. Lekker dus! Ik ga dat binnenkort eens proberen na te maken. Esmee en ik hebben vast binnenkort wel weer een Indonesische kooksessie!

Kopi Joss

Een van onze gidsen meldde dat we echt een koffie Joss moesten proberen. Ik had geen zinnig idee wat ik moest verwachten maar ik meende toch vooral een soort kopje koffie te krijgen. Dat was het ook maar dan wel een heel bijzondere!

De bereiding begon met 1,5 eetlepel met suiker in het glas te doen. Vervolgens een paar scheppen koffie. Daarop ging wat warm water en – die zag ik niet aankomen – toen ging er een stuk gloeiend houtskool in! Ja in het glas dus waardoor de koffie natuurlijk meteen gloeiend heet werd.

Uiteraard haal je de kool er weer uit voor je hem opdringt en ik moet zeggen dat de smaak niet eens zo gek was. Ik had verwacht dat ik de kool zou proeven maar het smaakte gewoon naar een hele zoete kop koffie. Best lekker eigenlijk. Maar wel een heel aparte manier om koffie te zetten!

En dat was alweer ons bliksembezoek aan het mooie Java. Ik ben er in ieder geval nieuwsgierig genoeg naar geworden dat ik er graag nog een keer naar terug ga om meer te ontdekken.

Disclaimer: Ik was in Java op uitnodiging van Blogsociety en Wonderful indonesia