Alleen op reis door Lienke
54400
HomeAlgemeenSolo op reisAlleen op reis door Lienke van deargoodmorning

Alleen op reis door Lienke van deargoodmorning

Lienke van Deargoodmorning kende ik al een tijdje via instagram toen we samen op reis gingen naar Indonesië. Deze spring in het veld zit altijd vol met energie en ze gaat regelmatig alleen op reis. Tijd dus voor een verslag van alleen op reis door Lienke!

Lienke op Bali

Wanneer ging je voor het eerst alleen op reis?

Ik was – achteraf gezien – best wel jong. Ik denk dat ik 22 of 23 was. Ik wilde toen ik 19 was heel graag naar New York. Vond dat toen wel een beetje spannend alleen. Ik was nog nooit naar Amerika geweest, maar wilde het zo graag! Mijn ouders zeiden; je mag best alleen gaan, maar je kunt het ook aan mensen om je heen vragen.

Mijn ouders zaten met hun werk en ik kon verder niet zo snel iemand anders bedenken. Waarop mijn ouders de suggestie deden om het aan mijn oma te vragen.

Mijn oma leefde toen nog en dat was ook wel echt een reislustige dame. Op mijn vraag of ze mee wilde naar New York, belde ze al na 1 minuut terug. “Laten we het gewoon doen!” was haar antwoord. Dus ondanks dat ik toen niet alleen op pad ging, was het wel de start van mijn solo reizen. De trip met mijn oma was trouwens de leukste tijd ever!

Toen ik 22/23 was wilde ik op avontuur. Ik was daarvoor wel op vakantie geweest met mijn vriendengroep, maar ik wilde mijn eigen ding doen. Ik weet niet meer precies hoe het eigenlijk is ontstaan. Ik begon met wat weekenden naar Kopenhagen.

Uiteindelijk ben ik in 2014, heel spontaan, in Kopenhagen gaan wonen. En vanuit daar ben ik veel gaan reizen. Ik ben naar Stockholm gevlogen, naar Oslo en vanaf Oslo heb ik de trein genomen naar Bergen. Die treinreis staat bekend als een van de mooiste treinreizen ter wereld. Het is een rit van in totaal 7 uur, maar wat een prachtig landschap! Alsof je in een film zit.

Dat was dus het begin van mijn echte solo avontuur. En het was fantastisch. Ik had een selfiestick mee. Was hartstikke hip in die tijd en ik maakte ontzettend veel foto’s. Als ik terugdenk aan die foto’s zag ik er wel echt heel jong uit. Ik had een beugeltje, lang haar wat ik altijd in een staartje droeg en ik zag er uit als een meisje van 16. Daar liep ik dan met mijn koffertje of mijn rugzakje. Eigenlijk superknap van mezelf!

Ik was ook geen moment bang. Ik ging vaak wandelen in the middle of nowhere maar voelde me nergens echt onveilig.

Daar moet ik wel bij zeggen dat ik niet echt ’s avonds laat de stad nog in ging in mijn eentje. Maar ik ging wel lekker in mijn eentje uit eten. Ontbijten, lunchen en diner. Helemaal prima.

Waar ik wel tegenaan ben gelopen in de afgelopen jaren – ik ben nu 30 – is dat je – als je alleen op reis bent – je enthousiasme met niemand kunt delen. Als je ’s avonds uitgebreid uit eten gaat, dus echt een beetje culinair dineren, dan vind ik dat wel lastig. Dat je op dat moment tussen allemaal mensen zit die samen aan het dineren zijn. Bijna niemand gaat echt chic uit eten met zichzelf. Ontbijt of lunch is nog wel ok. Maar ’s avonds uit eten gebeurt dat toch minder.

Dan had ik het wel leuk gevonden om met iemand anders uit eten te gaan zodat je lekker kunt kletsen, kunt proosten en je verhalen kunt delen.

Naarmate ik wat ouder word vind ik dat wel wat lastiger. Alleen reizen wil ik wel altijd blijven doen, want dat vind ik fantastisch.

Lienke op Bali

Waar wil je nooit meer alleen heen?

Nou gelukkig eigenlijk geen enkele bestemming. Ik heb eigenlijk nog nooit een echt hele slechte ervaring gehad. Ik heb natuurlijk wel de nodige dingetjes meegemaakt waarvan ik dacht ‘ik voel me niet helemaal chil hier.’

In Stockholm had ik bijvoorbeeld een hostel geboekt om een beetje aanspraak te hebben. Bleek ik ineens helemaal alleen op zo’n hele grote hostelkamer te zitten. Later kwam er nog een meisje bij, maar die was een beetje raar, dus heb ik heb die nacht geen oog dicht gedaan. Toen dacht ik echt ‘ ik ga echt nooit meer zomaar een kamer delen met random mensen.’ Het hostel was ook een beetje in een achteraf straatje. Maar dat lag dus niet aan de bestemming maar meer het hostel.

Lienke Java

Op Ibiza ging ik de zonsondergang bekijken, een paar weken terug. Ik vond een supermooi paadje tussen de bergen door en ineens kwam ik in the middle of nowhere bij een supermooi weitje uit en er waren alleen een paar vissers. Die stonden ver weg van mij. Maar er was ineens een man of een jongen, die heel dicht bij het pad zat waar ik vanaf kwam. En die zat me ineens continue aan te staren. Met zo’n blik van “Ik wil jou”. Ik realiseerde me toen wel dat ik daar echt helemaal alleen was en hij bovendien mijn weg afblokte. Ik kon alleen over dat zelfde paadje terug en daar ging hij pontificaal op staan. Zo van ‘Jij moet hier zo weer heen en dan moet je langs mij.’

En toen dacht ik echt ‘O my god, waarom ben ik hier ’s avonds laat, helemaal alleen heen gegaan??’ Toen dacht ik nog even, zal ik mijn hotel bellen? Zo van ‘ ik zit hier alleen en het voelt niet helemaal fijn, kan iemand me komen halen?’ Maar toen dacht ik; Kom op Lien, je bent 30. Misschien vind die gozer me gewoon knap of wil hij een beetje aandacht of alleen maar zeggen dat ie wat met me wil drinken of zoiets.’

Dus ik deed vervolgens alsof ik hem helemaal niet zag. Genoten van de zonsondergang, maar wel met mijn hart in mijn keel. Toen ben ik met mijn telefoon in mijn hand, schouders naar achter en een soort stoere houding naar het pad gelopen. Hij stond ook meteen op, dus mijn leven flitste wel even in een seconde aan me voorbij. Haha.

Ik liep langs hem heen en zei als eerste heel vrolijk “Ola!” en ik ben toen echt keihard gaan rennen. Keihard omhoog en toen ik eenmaal boven was zag ik weer wat toeristen dus toen dacht ik ‘ok, ik voel me nu wel weer ok.’ Misschien wilde hij helemaal niks maar het zette me wel op scherp. Maar gelukkig dus nooit een bestemming gehad waar ik nooit meer heen wil.

Heb je tips voor mensen die alleen willen reizen en niet zo goed durven?

Kan ik me wel goed voorstellen. Ik zou dan naar een beetje een digital nomad locatie gaan, waarvan je weet dat er nog veel meer mensen alleen zijn. Bali vind ik sowieso een perfecte plek voor alleen reizen. Omdat daar echt heel veel mensen zijn die lekker alleen met hun laptopje op pad zijn. Daar heb je ook snel aanspraak.

Wat dichter bij huis denk ik dan aan een stad zoals bijvoorbeeld Kopenhagen, of Valencia of Londen. Echt een stad waar je je veilig voelt, waar het goed geregeld is, waar ze goed Engels spreken. Dat is ook wel belangrijk. Begin gewoon met een weekendje weg en bouw het van daar op.

Wat zijn de do’s en don’ts van alleen reizen?

De do’s; vooral lekker je ding doen. Gewoon doen waar je zin in hebt, lekker uit eten gaan. Het is niet raar en ik denk dat juist heel veel mensen die naar je kijken denken van ‘jee wat knap, zij zit hier gewoon lekker alleen.’ Ik kan ook heerlijk op een terrasje zitten te genieten met een wijntje, e-reader mee en chillen.

Tuurlijk zie je wel eens mensen denken “Wat doet dat meisje hier alleen??” maar ik bedenk me dan maar dat ze waarschijnlijk afgunstig denken van ‘dat zou ik ook wel willen.’ Dus gewoon echt lekker doen wat je zelf wilt. Ga lekker alleen naar de stad, alleen naar het park, alleen uit eten. Doe het gewoon. Je gaat er zoveel van leren!

De don’ts; ja ik zou dus niet zo snel uit gaan en lekker cocktails gaan drinken. Want je verliest misschien de controle als je heel veel alcohol hebt gedronken. Als mensen dan zien dat je alleen bent, dan kan dat best een beetje tricky zijn. Dat zelfde geldt voor ’s avonds laat alleen naar een feestje gaan of door een stad slenteren waar je niemand kent. Heel vroeg de straat op gaan kan trouwens hetzelfde zijn.

Ik ben natuurlijk van het heel vroeg sporten dus ik kijk wel altijd of het goed voelt. In Nederland ga ik om 6 uur ’s morgens over straat naar de gym maar ik heb altijd wel zoiets van ‘kan het hier wel?’. In Valencia bleef ik dan een beetje in de buurt van het hotel en als er dan geen kip op straat was, dacht ik wel ‘ik wacht nog wel even en ga over een uurtje’. Dus het is denk ik ook een beetje aanvoelen. Als ik me niet veilig voel, dan loop ik door tot het wel goed voelt of ga ergens anders heen. En gewoon onthouden dat er echt wel heel veel fijne mensen op de wereld zijn en er zijn altijd wel mensen om je heen die je willen helpen.

Wat zou je nu anders aanpakken

Jeetje dat weet ik eigenlijk niet. Weet je het is zo fijn om een solo reis te maken! Misschien had ik achteraf gezien een soort dagboek bij moeten houden. Met mijn reizen door Scandinavia heb ik zoveel geleerd door op mezelf te zijn en zelf alles te regelen en doen. Ik kan me heel veel herinneren van die reis maar niet zozeer hoe ik me voelde. En ik wou dat ik dat misschien meer had bijgehouden. Een verslag. En ik heb dus helemaal geen foto’s of video’s van die treinreis naar Bergen. Dat had ik misschien wat beter moeten doen.

Maar verder eigenlijk niet. Ik wil het gewoon blijven doen en ik hoop echt dat solo reizen steeds normaler wordt. Het is echt voor iedereen zo goed om te doen!

Lees hier alle posts in de serie over alleen op reis.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You might also like