Mauritius: een culturele en culinaire verrassing

Mauritius: een culturele en culinaire verrassing

Welk beeld komt er bij jou op als je aan Mauritius denkt? Het beeld van witte stranden, blauwe zee en luxe resorts? Klopt helemaal! Maar wist je dat er ook een heel andere kant aan Mauritius zit? Met veel groen, mooie tempels en avontuurlijke activiteiten? En vooral ook ook heel veel lekker eten?!

Voor mij was Mauritius echt een ontdekking. Het is een práchtig eiland en heeft naast het grote eiland, nog een klein broertje: Rodrigues. Dat is minder bekend en ook minder bezocht, waardoor het op veel plekken nog ongerept is. De overheid en bevolking zijn zich bewust van de kwetsbaarheid van het eiland, waardoor ze actief inzetten op behoud van de originele cultuur en natuur. Al met al vond ik Rodrigues daardoor misschien nog wel mooier dan Mauritius.

We werden bij het ontdekken van de eilanden geholpen door Mauritius Conscious, een reisorganisatie die reizigers helpt bij het bezoeken van de eilanden op een duurzame manier. Denk bijvoorbeeld aan boottochtjes zonder motor of een bezoek aan een tuin die opgezet is volgens de principes van permacultuur. Ze gaven ons veel informatie over de eilanden, waardoor alles wat we zagen veel meer betekenis kreeg.

Diversiteit

Wat ik vooral bijzonder vond, was de diversiteit van de eilanden. Rodrigues en Mauritius zijn heel verschillend. De bevolking op beide eilanden is een mix van Indiaas, Creools (afstammelingen van Afrikaanse slaven) en Chinees, met een vleugje Frans. Rodrigues heeft meer Afrikaanse invloeden en op Mautitius is het Indiase meer aanwezig. Dat maakt het ook zo interessant: het zijn smeltkroezen van cultuur. De mensen die er wonen, zijn allemaal immigranten of een afstammeling daarvan.

Die bijzondere mix zie je ook terug in het eten. Op beide eilanden eet je veel vis. De manier waarop deze wordt klaargemaakt, is heel verschillend en afhankelijk van de afkomst van de chef. Op Rodrigues hebben we bijvoorbeeld een spartelverse kreeft gegeten, op zijn Frans klaargemaakt. In een afzichtelijk tentje overigens, daar is het toch vaak het lekkerst. Op andere plekken werd vis in een (Indiase of Mauritiaanse) curry klaargemaakt, of gegrild op de barbecue.

Kookworkshop

Onze smaakpapillen zijn dan ook goed verwend in de tijd dat we hier waren. Het maakte ons  nieuwsgierig naar de achtergrond van de keuken en daarom hebben we een kookworkshop gedaan via My Moris, een organisatie die de cultuur van Mauritius op een duurzame manier onder de aandacht van bezoekers wil brengen.

We kwamen terecht bij Rosemunde, een stevige, donkere dame met een warme glimlach. Omdat zij alleen Creools sprak, was iemand van My Moris meegegaan om te vertalen. Zij vertelde ons ook meer over de achtergrond van de familie en van het eten. Dat gaf echt een extra dimensie aan de workshop.

De markt

De ontdekking van de kookkunsten van Rosemunde,  begon op de markt in Goodland een grote, heerlijk chaotische markt met allerlei bekende en onbekende ingrediënten.  Zo maakten we kennis met ‘bitter melon’, een groente die eruit ziet als een kleine gerimpelde komkommer met een héél pokdalige schil.

We zagen een grote groene kalebasachtige die nergens naar zou smaken en vruchtjes die eruit zien als heel kleine bloemvormige tomaatjes, maar heel zuur smaken en niks van tomaat weg hebben. Mauritianen gebruiken heel veel bladgroenten en gebruiken de overkoepelende naam ‘bread’ (heel verwarrend), voor alle bladgroenten die ze bakken, stomen of koken. Wij gingen vandaag aan de slag met Chinese kool en bitter melon, met daarbij tonijn op zijn creools en rijst.

Met onze ingekochte etenswaren, gingen we op weg naar het huis van Rosemunde. Daar zette Rosemunde ons aan het werk (véél snijden ) en liet ons ondertussen zien wat ze deed. Mauritiaanse curries beginnen met knoflook, gember, rode ui en tomaat. De knoflook en gember malen ze fijn op een bijzondere vijzel, waarvan de techniek wat oefening vraagt.

Ik mocht een poging wagen op de vijzel, een soort baksteen met groeven en een stenen deegroller, die je zó over elkaar beweegt, dat je de knoflook en gember plet. Ik kwam een heel eind, maar de techniek van Rosemunde zag er toch een stuk soepeler uit.

Creoolse saus

De tonijn werd in grote stukken kort gebakken en daarna verder gegaard in creoolse saus van gember, knoflook, rode ui, tijm en tomaat. Het resultaat was heel stevige tonijn met een simpele, maar lekkere saus. De Chinese kool werd gekookt in bouillon, ook weer gemaakt van gember, knoflook, rode ui, water en flink wat zout. Daar werd de kool licht zoetig van, erg lekker. De bitter melon was wat mij betreft minder succesvol. Ze maakte hem heel lekker klaar, door hem simpelweg te bakken met wat tomaat, maar de naam klopt, ook al had ze hem wat minder bitter laten worden in een zoutbadje.

Wij Nederlanders zijn niet meer zo gewend aan écht bittere groenten, dus dit was een onbekende smaak voor onze smaakpapillen. Rosemunde serveerde nog een olijvenpickle bij de curry, waarvan de smaak voor ons allebei zó overweldigend was, dat we die aan ons voorbij hebben laten gaan. Ondanks dat, vonden we het fantastisch om te proeven dat er nog zoveel meer smaken zijn dan wij in Nederland gewend zijn.

Indian Sweets

Zelfs met alle invloeden vanuit andere keukens die we hier kennen. Als toetje serveerde ze ‘Indian sweets’, die ze kant en klaar op de markt gekocht had en gekookte doppinda’s. Wij zouden die geroosterd eten, maar gekookt krijgen ze iets weg van licht zoete aardappel met aardig wat beet.

Rosemunde heeft ons een prachtig inkijkje gegeven in haar achtergrond en ons tegelijkertijd kennis laten maken met heel veel nieuwe smaken. Het bevestigde ons in wat we al van de eilanden hadden gezien: verrassend, gastvrij en multicultureel.  Op Mauritius is veel meer te zien en te beleven dan witte stranden en luxe resorts!