Zeebeest, vissen en Tapas

Op Ile de Ré wachten we op een nieuwe cover van ons dak. Tenminste, dat was het plan. Vrij snel bleek dat onze botenbouwer Nautitech pas eind juli kon leveren. Te laat, we staan te popelen om naar de overkant te gaan. Als zeiler kijk je continu naar een geschikt weather window – de wind, richting van de golven en stabiliteit van het weer is bepalend. Ineens zien we een mooi gaatje om over te steken. Na een smakelijke lunch op het strand van het Bretonse eiland pikken we de zeewind op om een vliegende start te maken.

Golf van Biskaje

Euforie! Met 20 knopen wind scheuren we de baai uit. Een onwerkelijk gevoel om zo ineens de Golf van Biskaje over te steken. Het plan is om iets langs de kust te gaan en dan na een paar mijl de verdere wind op te pakken richting het Noord Spaanse Gijón. Wat gaan we lekker!! We zeilen met 9 knopen richting het ruime sop, de nacht in.

Vermijden van orka’s

Ons onderbuik gevoel deed ons besluiten wat data (Starlink internet) in te kopen om onderweg het weer en de inmiddels beruchte orka’s in de gaten te houden. En hoe belangrijk is die intuïtie: via een privé bericht van de onderzoekers uit Spanje krijgen we door dat met onze positie en koers een kans bestaat midden op zee een groep orka’s te treffen. In het holst van de nacht en met een pittige wind maken we een stormrondje om snel richting de kust te zeilen. De oversteek is nu vooral gericht op het “vermijden van orka’s”. 

Detour

Bij het eerste licht ’s ochtends vroeg zeilen we langs de vele onweersbuien. Op de radar weten we deze allemaal te ontwijken. En dan is het omschakelen – de tocht gaat vanwege de detour een nacht langer duren. Beau en Abby zijn een beetje zeeziek en wij zijn gaar. Ook dit is boatlife. Al snel ontstaat er ritme en plezier, we raken “in geslingerd”. We bakken cupcakes, kijken film, doen een poging vis te vangen. De dag gaat aan ons voorbij alsof het de normaalste zaak is om midden op zee te wonen. Jaaa wij kunnen dit! Twee nachten en een volle dag zeilen geeft vertrouwen. Dit smaakt naar meer. Vlak voordat we de haven van Bilbao in varen worden we begroet door een familie dolfijnen. De geur van land, we zijn er bijna!

Bilbao

Bilbao is een geweldige stad. We worden begroet door de El Capitan van de jachthaven. In Spanje is dat nog echt een dingetje. Koninklijke jachthavens met privé zwembaden waar je goed kan vertoeven. We eten ’s avonds laat tapas in de drukke gezellige straten van de stad, terwijl Abby in de buggy slaapt en ‘Guapo’ Beau nog wat pinchos besteld aan de bar. Op de steiger leert hij zijn eerste Spaanse woordjes tijdens het vissen met de locals. Ook de laptops worden weer opengeklapt. Er wordt gewerkt en de motoren krijgen hun verdiende TLC. 

Via Gijon, de stad met lokale Cider en zeevruchten, koersen we aan op Galicia met haar prachtige Ria’s. Een pittige tocht, met windkracht 6 en met een hobbelige zee zeilen we naar Viveiro, de eerste Ria waar we ons anker droppen. Een rivier met verschillende ankerplaatsen omringd door mooie zandstranden en rotsen. Vlak voor het donker varen we de rivier op. De vissers varen uit om zich klaar te maken voor hun vangst in de nacht. Op de valreep voor het donker vangen wij onze tweede geep. Een prachtig beweeglijke vis die heel lekker smaakt op de BBQ. Tijdens het binnenhalen beginnen we ons op ons avondmaal te verheugen maar helaas weet hij ons weer te ontglippen. Die techniek moeten we toch echt gaan verbeteren.

Viveiro

De eerste baai in Viveiro is meteen een plek waar we ons thuis voelen. Een ‘Make love not war’ hippie strandtent waar moeder, dochter met hond en paard de fijnste rock&roll muziek draaien en ons direct een warm onthaal geven met koud bier, vegetarische pizza en een plek waar Beau en Abby volop kunnen spelen.

Visite aan boord!

Onze lieve vriendin Floor blijft een week met haar drie kids logeren. Aan boord toch best intens, maar wat hebben we een lol. We zwemmen, hiken, vangen onze eerste horsmakreel (bedankt Lou hij smaakte heerlijk!!) ontdekken nieuwe baaien en door hen is onze eerste Date night in Puerto de Bares een feit. Grappig genoeg ben ik hier 23 jaar geleden geweest met mijn ouders en het dorp lijkt niet te zijn veranderd. 

Galicië voelt als thuis, de mensen zijn erg open, het ritme is fijn, het eten smaakt en de natuur is prachtig! Beetje een combi van Zweden, Noorwegen, Zwitserland en Canada – groen, ruig met rotsen en af en toe een palmboom. Ons paradijs! Tuurlijk gaan wij impulsief op zoek naar stukjes grond en huisjes – wie weet strijken we hier nog een keer neer..

Voor nu zetten we koers op Cedeira, de eerste avond worden we ietwat opgeschrikt door het gespring van dolfijnen om ons heen. We ontmoeten Alex, een Spaanse die met haar familie zowel in de bergen, het bos als in de stad woont. We drinken koffie bij haar spraakzame abuela die woont in de bossen in haar gezellige kunstzinnige huisje.

Beau weet nog wat mandarijnen uit haar tuin te plukken. We ontmoeten Belen en haar man, met pasgeboren katjes in de tuin, de rijkgevulde fruitbomen met appels, citroenen en tomatenplanten waar Beau zijn buik goed weet te vullen. Tijdens iedere wandeling leren we weer nieuwe mensen kennen en maken we praatjes, het leven speelt zich buiten af. Naast de late avonden die we met de lokale families doorbrengen op het gezellige dorpsplein maken we ook een avontuurlijke hike door de ‘jungle’ (aldus Beau) en over de rotsen van de Atlantische kust. 

De Noord-Kust van Spanje, voordat we echt het hoekje omgaan richting Portugal sluiten we af in de bruisende stad A Coruña ¡Nos Vemos!

Voor alle avonturen van Sailing Marley kijk je hier.