Newcastle – de verrassing van Engeland

Newcastle kende ik natuurlijk wel van naam, maar om eerlijk te zijn had ik er niet echt een beeld bij. Noem Londen of Birmingham of een andere bekende stad in Engeland en je hebt er een beeld bij van wat je kunt verwachten. Newcastle was voor mij een blanco. Nou ja behalve dat ik er een vaag voetbal idee bij had. Dat klopte overigens, maar kan ook komen doordat we precies tijdens een voetbal wedstrijd in Newcastle arriveerden.

We verbleven op een prima locatie in het centrum van Newcastle op loopafstand van alles. Nu is de stad niet groot, dus je zit al snel op loopafstand, maar mocht je nog op zoek zijn naar een hotel dan vind ik Hotel Indigo wel een aanrader.

Na aankomst hadden we een tour langs de culinaire highlights van Newcastle maar onze gids – een hele aardige vent – had duidelijk niet helemaal een goed beeld van wat je nou een hotspot moet noemen. Hij heeft ons nog net niet binnengebracht bij de MacDonalds.. Haha… Arme man. Nou goed, hij had wel wat leuke adresjes waar we langs zijn geweest; Grainger Market is een aanrader om een bezoekje aan te brengen (en sla dan ook niet de Petlamb pattiserie over (foto rechtsonderaan) , het restaurant Blackfriars is beroemd en lijkt me leuk om een keer te gaan eten en – de leukste van de korte tour – The Botanist is wel echt een hele gave plek. De bovenste drie foto’s hierboven zijn van The Botanist. Daar gaan we zeker naar terug als we in April weer in de stad zijn.

We hadden een afspraak voor high tea in The Great Britisch Cupcakery dus daar werden we afgezet en hebben de beste man bedankt en hebben ons toen gestort in het zoete geweld. Als je in Newcastle bent dan MOET je hier echt een kijkje gaan nemen. Het is waanzinnig populair dus reserveren is eigenlijk wel een vereiste. En kom met een lege maag want je gaat er gegarandeerd tonnetje rond weer uit.

Wij genoten hier een high tea en we kregen dus per persoon, zo’n stellage die je op de allereerste foto ziet… En omdat we er zoveel foto’s van aan het maken waren kregen we ook nog – complimenten van de zaak – die enorme milkshake achtige dingen. Als je er naar kijkt zit je al vol of niet?

Moet ik nog uitleggen dat mijn ‘geen suiker’ actie op dat moment volledig sneuvelde? 😉 Elke cupcake, elk hapje is echt geweldig en vergeet vooral niet om een scone te proeven… Nou ja elk item moet je proeven. Wij hebben overal een beetje van genomen want alles opkrijgen is onmogelijk. Ze doen aan doggiebags, dus je kunt met een gerust hart in een klein doosje meenemen wat je niet op hebt gekregen.

Na al dat zoete geweld moesten we natuurlijk wel even een stukje lopen, om te voorkomen dat we allemaal ter plekke in slaap vielen ten gevolge van een ‘sugarrush’. En alsof het zo moest zijn begon het zonnetje ook nog te schijnen. Langs de rivier kun je echt leuk wandelen en ook daar zitten nog diverse leuke tentjes aan het water. Op een zonnige dag de perfecte plek voor een hapje en een drankje. Voor ons was het iets te koud, al lijken de locals daar totaal geen last van te hebben.

We waren nog getuige van een vreemd fenomeen dat in de avonduren plaats vind. Of nou ja, wij vonden het een vreemd fenomeen. Maar de meiden, jong en oud, van de stad gaan ’s avonds half naakt over straat. En dan overdrijf ik niet. Liepen wij met dikke jassen, sjaals en stevige stappers, de lokale bevolking gaat massaal de straat op in weinig meer als een bikini achtige outfit en torenhoge hakken. Waar de meeste overigens totaal niet op kunnen lopen. O en over die bikini- achtige outfit zit dan een lapje stof dat als rokje moet doorgaan. Zoiets…. Je ziet ze bijna blauw aanlopen van de kou, maar blijkbaar is een jas of een sjaal ‘not done’.

’s Avonds was er een bierfestival (lucky us) waar we heen zouden gaan. Overigens waren daar geen blote meiden. Die vinden het waarschijnlijk niet interessant genoeg, te duur of iets in die trant. Het publiek aldaar was net een tikkie ouder. Dat kwam dan weer mooi uit, viel ik niet zo op. Haha… Craft Beer Calling is een jaarlijks terugkerend evenement waar 60 verschillende brouwers hun bieren verkopen. En natuurlijk kun je daarnaast ook wat lekkers eten. Een aantal van ons (ik, ik!) kozen voor een broodje brisket van Longhorns… Goddelijk lekker!

De data voor 2016 zijn nog niet bekend maar de moeite waard om heen te gaan als je rond die tijd in Newcastle bent.

Al met al was het een supergezellige dag in het verrassende Newcastle. Ik zeg het nog maar een keertje, maar Tom en ik gaan terug in april (waarschijnlijk april maar pin me er niet op vast, we hebben natuurlijk nog niet geboekt!) voor een nadere kennismaking met Newcastle.

Wil je ook naar Newcastle dan is het de moeite waard om een kijkje te nemen op de website van DFDSSeaways voor de prijzen en mogelijkheden voor een mini-cruise naar de UK.

De volgende dag hebben we geluncht op een unieke plek voor we teruggingen naar de boot. Maar daarover komt een aparte blogpost… 🙂

Disclaimer: Wij waren in newcastle op uitnodiging van DFDSSeaways maar alle meningen zijn zoals altijd van mij.